* jędrność skóry
* właściwe nawilżenie skóry
* ciągłą odnowę komórek skóry
Kolagen bierze udział w funkcjach życiowych niemal wszystkich układów, narządów i tkanek. Wraz z wiekiem organizm traci zdolność odbudowy kolagenu. Do zaburzeń w tworzeniu kolagenu dochodzi również w sytuacji nasilonego jego niszczenia, przy ciągłych przeciążeniach (aktywność fizyczna, sport wyczynowy) oraz chorobach autoagresyjnych (zwyrodnienie stawów). Zaburzenia w metabolizmie kolagenu objawiają się nie tylko dysfunkcjami w obrębie aparatu ruchu (sztywność, bóle około-stawowe), ale również w tych tkankach i narządach, dla których kolagen i substancje bliźniacze pełnią funkcje strategiczne. Przy niedoborze kolagenu pojawiają się starcze zmiany ciała: zmarszczki, przebarwienia, cellulitis, suchość skóry, matowienie paznokci i włosów, przykurczenie sylwetki. Najgroźniejsze dla zdrowia i życia są zaburzenia w układzie odpornościowym, gdzie kolagen sprawuje bardzo ważną funkcję obronną - ogranicza wnikanie i rozprzestrzenianie się ciał patogennych - toksyn środowiskowych, drobnoustrojów i komórek nowotworowych. Wszystkim tym przypadłościom można zapobiegać lub opóźniać ich pojawianie się uzupełniając kolagen.
Kolagen to białko proste, zbudowane wyłącznie z aminokwasów, należące do białek włóknistych, czyli mówiąc ściśle, fibrylarnych skleroprotein. Zbudowany jest z długich, spiralnych łańcuchów peptydowych, w których występuje 19 aminokwasów. Najważniejsze z nich to:
prolina
glicyna
hydroksyprolina
hydroksylizyna
W przypadku kolagenu, skład aminokwasowy jego łańcuchów powoduje, że tworzą one spiralę przybierającą kształt przestrzenny i nazywaną s u p e r h e l i s ą
Włókna kolagenowe wbudowane są w elementy narządowe stanowiąc skomplikowane struktury błon zewnątrz i śródnarządowych.
KOLAGEN jest podstawowym budulcem włóknistej tkanki łącznej organizmów żywych. W budowie kolagenu bierze udział 19 różnych aminokwasów. Najbardziej charakterystycznymi są: HYDROKSYPROLINA, HYDROKSYLIZYNA. Aminokwasy te nie występują w innych białkach lub występują sporadycznie w niewielkich tylko ilościach. Występowanie hydroksyproliny jako specyficznego aminokwasu wykorzystuje się do ilościowego oznaczenia kolagenu. Badania gerontologiczne wykazują jednoznacznie, że procesy starzenia się skóry zachodzą w tkance łącznej, której głównym składnikiem jest kolagen. Fizjologiczny proces starzenia się skóry polega na postępującym przekształcaniu się kolagenu rozpuszczalnego znajdującego się w młodej tkance do postaci nierozpuszczalnej na skutek biologicznego procesu starzenia się tkanki łącznej. Skóra traci swoją elastyczność i zdolność pęcznienia z powodu zmniejszającej się zdolności wiązania wody. Ubytek rozpuszczalnego kolagenu jest więc zjawiskiem naturalnym w procesie starzenia, ale z punktu widzenia kosmetyki-nadzwyczaj niepożądanym. Istnieje więc uzasadniona konieczność uzupełnienia niedoboru białka poprzez stosowanie preparatów kosmetycznych zawierających KOLAGEN ROZPUSZCZALNY, który spełnia rolę naturalnego środka nawilżającego.
Białko z grupy skleroprotein (czyli albuminoid, w których wyróżnia się dwie grupy skleroprotein: typu keratyny i typu kolagenu) stanowiące główny składnik białkowy tkanki łącznej, w której tworzy włókna kolagenowe zbudowane z pojedynczych cząsteczek kolagenu (tropokolagen). Cząsteczka kolagenu złożona jest z trzech łańcuchów polipeptydowych prawoskrętnych, które owijając się wokół wspólnej osi tworzą superspiralę lewoskrętną. Cząsteczki kolagenu są syntetyzowane we wnętrzu komórki, przedostają się do przestrzeni międzykomórkowej i tu następuje formowanie się włókien. Kolagen jest oporny na działanie enzymów proteolitycznych. Swoistym enzymem rozkładającym kolagen jest kolagenaza produkowana przez pewne szczepy bakteryjne. W gorącej wodzie kolagen pęcznieje, a po dłuższym ogrzewaniu do wrzenia ulega denaturacji i przechodzi w żelatynę, białko rozpuszczalne w wodzie i podatne na działanie enzymów proteolitycznych.
Kolagen, elastyna, keratyna - to proteiny podporowe skóry, zapewniające jej odpowiednie napięcie, nawilżenie, sprężystość, elastyczność i jędrność. Od mniej więcej 25 roku życia, skóra ludzka zaczyna powoli tracić te cechy, podobnie jak mięśnie tracą siłę, a kości ubożeją w wapń. Wszystkie te objawy starzenia się człowieka wynikają z postępującego deficytu kolagenu rozpuszczalnego, którego biosynteza jest z wiekiem coraz słabsza. Po trzydziestym roku życia, u każdego praktycznie człowieka rozpoczyna się zanik gruczołów łojowych i potowych oraz postępujące wysychanie i wiotczenie skóry. Pojawiają się zmarszczki. Dzieje się tak wskutek osłabienia włókien elastyny i kolagenu, stanowiących najważniejsze składowe podścieliska łącznotkankowego. Wolne rodniki, toksyny i enzym zwany kolagenazą niszczą włókna białkowe, a w organizmie spada poziom mikroelementów i witamin stymulujących naturalną produkcję kolagenu przez fibroblasty i chondrocyty. Obrót kolagenu w organizmie trwa przecież nadal, lecz im bliżej starości, tym procesy degradacji zaczynają przeważać nad procesami syntezy, szczególnie syntezy kolagenu rozpuszczalnego, który zapewniał dotąd skórze elastyczność i możliwość pęcznienia, dzięki zdolności wiązania wody.
